Inicjatywa Praktyki Siostrzeństwa to odpowiedź na potrzebę budowania tego, co wspólne przy jednoczesnym wzmacnianiu tego, co indywidualne. Praktyka powołana została we współpracy artystycznej wielu kobiet m.in. Weroniki Pelczyńskiej, Magdy Fejdasz, Moniki Szpunar, Patrycji Kowańskiej, Aleksandry Janus, Aleksandry Osowicz i Moniki Nyckowskiej. Horyzont siostrzeństwa wyznacza nam praca opieki i troski. Jesteśmy głęboko przekonane, że współcześnie jak nigdy dotąd, wszyscy potrzebujemy sieci współpracy opartej na empatii. Praktykując siostrzeństwo, wspólnie podejmujemy wysiłek szeroko rozumianego dzielenia się, troski. Interesuje nas ciągła negocjacja pomiędzy interesem indywidualnym i grupowym, dlatego eksplorujemy horyzontalne struktury w obrębie działań artystycznych. Prace wywodzące się z Praktyk Siostrzeństwa powstają w warunkach tzw. miękkiej hierarchii, gdzie figura liderki jest zmienna w zależności od projektu.

"to więź, to relacja, to sposób patrzenia i współdziałania, to sieć, to oferowanie wsparcia, to wspólne doświadczenie, to towarzyszenie i dzielenie się, to uznanie własnej odmienności, to świadomość, że nie jest się jedynym, to uzmysłowienie sobie, że jest ktoś, kto jest do nas podobny i ktoś, od kogo możemy się różnić, to uprzytomnienie sobie, że jest się po kimś lub przed kimś, to poczucie, że ma się wartość, godność oraz poczucie humoru"