FRANÇOIS RABELAIS

GARGANTUA
I PANTAGRUEL

JAKUB SKRZYWANEK

FRANÇOIS RABELAIS

GARGANTUA
I PANTAGRUEL

JAKUB SKRZYWANEK

Przewrotna adaptacja XVI-wiecznej epopei fantastycznej. Parodia, satyra, a może przestroga? Co współcześni twórcy odkryją w dziejach prostodusznych olbrzymów?

François Rabelais wierzył, że nauka doprowadzi nas do ostatecznej szczęśliwości, a humanizm będzie gwarantem etycznego wykorzystania jej owoców. Jednak dopiero dziś zaczynamy rozumieć, że ludzkość nie zrealizowała postulatów pisarza: rozum doprowadził nas na skraj katastrofy, a ideały humanizmu w antropocentrycznym renesansowym wydaniu zamiast uczynić z człowieka gospodarza planety, zmieniły go w egoistycznego władcę natury

Przewrotna adaptacja XVI-wiecznej epopei fantastycznej. Parodia, satyra, a może przestroga? Co współcześni twórcy odkryją w dziejach prostodusznych olbrzymów?

François Rabelais wierzył, że nauka doprowadzi nas do ostatecznej szczęśliwości, a humanizm będzie gwarantem etycznego wykorzystania jej owoców. Jednak dopiero dziś zaczynamy rozumieć, że ludzkość nie zrealizowała postulatów pisarza: rozum doprowadził nas na skraj katastrofy, a ideały humanizmu w antropocentrycznym renesansowym wydaniu zamiast uczynić z człowieka gospodarza planety, zmieniły go w egoistycznego władcę natury.

W spektaklu „Gargantuą i Pantagruelem” chcemy opowiedzieć o końcu kultury i społeczeństwa. Rabelais ośmieszał w swojej książce ociemniałe i irracjonalne wieki średniowiecza, witając nowy świat. My śmiejemy się, żegnając świat na zawsze. Czy to nie komiczne, że na stryczkach, które sami sobie uwiliśmy, bujamy się jak akrobaci, myśląc że świat to wesołe miasteczko, a szubienica to nasza karuzela?

W spektaklu „Gargantuą i Pantagruelem” chcemy opowiedzieć o końcu kultury i społeczeństwa. Rabelais ośmieszał w swojej książce ociemniałe i irracjonalne wieki średniowiecza, witając nowy świat. My śmiejemy się, żegnając świat na zawsze. Czy to nie komiczne, że na stryczkach, które sami sobie uwiliśmy, bujamy się jak akrobaci, myśląc że świat to wesołe miasteczko, a szubienica to nasza karuzela?

Przewrotna adaptacja XVI-wiecznej epopei fantastycznej. Parodia, satyra, a może przestroga? Co współcześni twórcy odkryją w dziejach prostodusznych olbrzymów?

François Rabelais wierzył, że nauka doprowadzi nas do ostatecznej szczęśliwości, a humanizm będzie gwarantem etycznego wykorzystania jej owoców. Jednak dopiero dziś zaczynamy rozumieć, że ludzkość nie zrealizowała postulatów pisarza: rozum doprowadził nas na skraj katastrofy, a ideały humanizmu w antropocentrycznym renesansowym wydaniu zamiast uczynić z człowieka gospodarza planety, zmieniły go w egoistycznego władcę natury.

W spektaklu „Gargantuą i Pantagruelem” chcemy opowiedzieć o końcu kultury i społeczeństwa. Rabelais ośmieszał w swojej książce ociemniałe i irracjonalne wieki średniowiecza, witając nowy świat. My śmiejemy się, żegnając świat na zawsze. Czy to nie komiczne, że na stryczkach, które sami sobie uwiliśmy, bujamy się jak akrobaci, myśląc że świat to wesołe miasteczko, a szubienica to nasza karuzela?