02 MARCA | 21.00
03 MARCA | 19.15
koncept i reżyseria: Norbert Rakowski
Kiedy w wieku 104 lat dr David Goodall powiedział wprost, że nie ma chęci do życia, od razu stał się bohaterem mediów, a jego słowa były interpretowane na całym świecie. Naukowiec zdecydował o poddaniu się eutanazji, bo, jak zapewniał, nie chciał już żyć.
„W moim wieku wstaję rano, jem śniadanie. A potem siedzę aż do lunchu. Potem jem trochę lunchu i znowu siedzę. Jaki z tego pożytek? […] Proces umierania może być nieprzyjemny, ale nie musi. Chciałbym, aby dla mnie nie był” – wyznał Goodall dziennikarzowi CNN.
Kto powinien decydować o naszym życiu? Prawo? Postęp medycyny? Sądy? Kościół? My sami? Czy jesteśmy wystarczająco odpowiedzialni, aby podejmować nieodwracalne decyzje?
„I’m Nowhere / Znikanie, międzynarodowa koprodukcja grana w trzech językach jednocześnie – polskim, hiszpańskim i angielskim, na wielu polach stanowi kontynuację obranego wcześniej przez reżysera kierunku: czy to pod względem sposobu kreowania scenicznej rzeczywistości,
czy osadzania jej w określonej estetyce”.
Kamil Bujny, teatrologia.info
koncept i reżyseria: Norbert Rakowski
Czy kiedykolwiek przeszło Ci przez myśl, żeby całkowicie zmienić swoje życie?
I co, udało się?
„Szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów” – powiedział kiedyś Albert Einstein. Norbert Rakowski, w swoim przedstawieniu, przypomina, że mamy tylko jedno życie, z ograniczoną liczbą poranków i wschodów słońca. Skończoną liczbę dni i okazji do doceniania codzienności. Dlaczego tak często tkwimy w miejscach, w których nie możemy rozwijać swojego potencjału? Skąd w nas lęk przed zmianą?
Czy naprawdę musimy szukać powodów, żeby rzucić wszystko w cholerę?
„To nie jest teatr, który z kimkolwiek, czymkolwiek się ściga.
To teatr, który każe się zatrzymać,
ale niczego nie dopowiada do końca.”
Jacek Wakar, jacekwakar.pl
reżyseria: Radek Stępień
Arcydzieło współczesnej dramaturgii, „Kotka na gorącym, blaszanym dachu”, opowiada o jednej nocy, w czasie której nagle spadają maski i namacalnie dają się wyczuć wszystkie kłamstwa i uprzedzenia, tajemnice i podejrzenia, które do tej pory spajały rodzinę. A wtedy, zamiast pięknej idylli, na zdjęciu rodzinnym zaczyna być widoczny strach przed przyznaniem się do własnej orientacji seksualnej, zamykanie oczu na alkoholizm dziecka, nienawiść i żal, który toczy wszystkie gałęzie tego genealogicznego drzewa.
Spektakl jest wiwisekcją procesu dziedziczenia traum, kłamstw, (współ)uzależnień i wszystkiego tego, co możemy dostać w rodzinnym spadku, nawet jeśli nikt nam tego nie zapisze w testamencie.
“Ten tekst w opolskiej inscenizacji lśni niczym brylant, niepokojąco wciąga, narkotycznie wręcz uzależnia od oparów tego dusznego powietrza znad Missisipi i od tych niewypowiedzianych słów, które są tu może ważniejsze niż te wykrzyczane, te wulgarne, te rzucone w pasji czy
– te wypowiedziane z bezradności.”
Rafał Turowski, rafalturow.ski
reżyseria: Olga Ciężkowska
,Instrukcja dla pań sprzątających” to pierwsza w Polsce teatralna adaptacja zbioru opowiadań legendarnej amerykańskiej pisarki Lucii Berlin. Autorka z brawurą tworzy portrety kobiet swojego życia – nauczycielek, pielęgniarek, recepcjonistek i sąsiadek, których spontaniczne spotkania w pralniach samoobsługowych i na przystankach autobusowych rozpalają namiętności i momenty rozpadu. Berlin pisze z doświadczenia i obserwacji, przez lata z czwórką synów, zmieniając zawody, miejsca zamieszkania i mężczyzn.
Jedna z bohaterek mówi: ,,Często przesadzam i mieszam fikcję z rzeczywistością, ale tak naprawdę nigdy nie kłamię”. Co to znaczy, że według Lucii Berlin jedyne co się liczy, to dobrze opowiedziana historia? Czy każda bohaterka potrzebuje swojej narratorki? Czy każda narratorka potrzebuje swojej słuchaczki? Czy da się opowiedzieć swoje życie tak, żeby wciąż umykać nudzie, stagnacji i śmierci?
BĘDZIE TO NAJNOWSZA PROPOZYCJA REPERTUAROWA OPOLSKIEGO TJK.
PREMIERA ZAPLANOWANA JEST NA 2 LUTEGO 2024 ROKU.
reżyseria: Jędrzej Wielecki
Spektakl powstał w ramach SCENY INICJATYW AKTORSKICH.
Scena Inicjatyw Aktorskich to projekt dający aktorom Teatru JK Opole możliwość stworzenia spektaklu opartego na własnym pomyśle. Teatr umożliwia rozwój zgłoszonego projektu od wstępnej koncepcji do premierowej realizacji, udostępniając swoje zasoby i dzieląc się wsparciem merytorycznym, produkcyjnym i promocyjnym. Wybrane Inicjatywy wchodzą do stałego repertuaru Teatru i można je zobaczyć na Scenie Bunkier.
Pomysłodawczynią spektaklu „Instytut” jest Magdalena Maścianica, a za reżyserię odpowiada Jędrzej Wielecki. Inscenizacja jest adaptacją powieści Jakuba Żulczyka, obecnie jednego z najbardziej rozchwytywanych polskich pisarzy, którego tytuły chętnie ekranizuje Netflix.
“(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
