Dzieło Reymonta opowiada historię trójki przyjaciół – młodego inżyniera Karola Borowieckiego, handlowca Moryca Welta i syna fabrykanta Maksa Bauma, których celem jest założenie fabryki i zarobienie milionów. Drapieżna, kapitalistyczna Łódź końca XIX wieku stanowi tło wydarzeń obnażających bezkompromisowość wolnorynkowej gry oraz psychologiczne podłoże wyzysku wobec tych jednostek, które zachowały odruchy sumienia.
„Ziemia Obiecana” to opowieść o marzeniach, nieposkromionej ambicji oraz dążeniu do celu bez względu na koszty i konsekwencje. Niezależnie od klasy i pochodzenia każdy — począwszy od zwykłego robotnika po prezesa wielkiej fabryki — snuje sen o lepszym życiu i sukcesie. Mechanizm dążenia do władzy, sławy i pieniędzy jest nam wszystkim dobrze znany.
W dziewiętnastowiecznej eksplozji wielkich karier i fortun łódzkich fabrykantów, połączonej ze spektakularnymi upadkami i bankructwami, mogą przejrzeć się również nasze czasy. Czasy wielkich aspiracji i ogromnych pieniędzy mnożonych w rytmie zegara odliczającego minuty do nieuchronnej katastrofy.
A może tego zegara nie da się już zatrzymać?
„Ratajczak pokazuje świat, w którym niemal wszystko jest na sprzedaż, gdzie kupuje się sojusze i namiastki uczuć w zastaw za kredyty”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
Premiera
25 czerwca 2022 r.
Scena
Duża Scena
Czas
120 MIN (BEZ PRZERWY)
Wiek widzów
+15
Uwaga! W spektaklu są palone papierosy, pojawia się dym i motyw alkoholu.
Spektakl „Ziemia obiecana” został przyjęty do VIII Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka żywa”.
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.