„Burza” – jeden z ostatnich tekstów Szekspira i ponadczasowe świadectwo wielkości angielskiego dramatopisarza. Rozgrywająca się w scenerii bezludnej wyspy historia skupia jak w soczewce namiętności i dramaty zagubionych gdzieś po środku Morza Śródziemnego rozbitków, a jej precyzyjnie przeplatane wątki składają się w opowieść o odradzających się w każdych warunkach strukturach władzy, o kolonialnym pragnieniu posiadania i rządzenia, o zaślepiającej potrzebie rozliczenia dawnych krzywd, a wreszcie – w podejrzanie radosnym happy endzie – także o miłości i o potężnej sile przebaczenia.
We współczesnym ujęciu Katarzyny Minkowskiej, „Burza” staje się jednak również opowieścią o blaskach i mrokach sztuki. Prospero-demiurg przygotowuje tu swoje opus magnum, twórczemu aktowi podporządkowując całe życie – swoje i innych. Koszty rosną, a granice między życiem i tworzeniem zacierają się, coraz radykalniej, coraz ryzykowniej, bezpowrotnie.
Ile wolno wielkiemu talentowi? Po co nam wielka sztuka? Ile wybaczy i czego oczekuje publiczność? Jak zawsze, zdecydujemy na końcu: „Każdy z nas ma do łaski prawo / Więc mnie rozgrzeszcie – bijąc brawo.”
Fragmenty powieści „Instytut” Jakuba Żulczyka/ (c) Jakub Żulczyk/Syndykat Autorów – Agencja Literacka i Scenariuszowa oraz wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2016
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„Przedstawienie Mańki realizuje założenia kultury i teatru środka, pozwalając widzom, którzy chcą w teatrze spędzić po prostu miło czas, podjąć również refleksję na istotny społeczny temat i uczestniczyć w artystycznym życiu.”
Kamil Bujny, teatrologia.info
„(…) wychodząc z teatru, chce się rozmawiać, badać własne ciało i emocje. I może to właśnie jest rewolucja seksualna na miarę naszych czasów.”
Wiktoria Wojas, didaskalia.pl
NAGRODY
Ranking „Najlepszy, Najlepsza, Najlepsi” Miesięcznika TEATR 2022/2023
Najlepsze przedstawienie dla dzieci/młodzieży
Twórcy
Reżyseria i adaptacja
Katarzyna Minkowska
Dramaturgia i adaptacja
Jan Czapliński
Muzyka
Wojciech Frycz
Scenografia
Łukasz Mleczak
Kostiumy
Jola Łobacz
Choreografia
Krystyna Lama Szydłowska
Reżyseria świateł
Monika Stolarska
Video
Janusz Szymański
Scenografia
Łukasz Mleczak
Wideo
Jola Łobacz
Reżyseria świateł
Klaudyna Schubert
Materiał video
Edgar de Poray
Reżyseria
Radosław Stępień
Scenografia i dramaturgia
Konrad Hetel
Kostiumy
Łukasz Mleczak
Inspicjentka Urszula Kraska
Asystent kompozytora Maciej Synowiec
Tłumaczenie Jacek Poniedziałek
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Reżyseria Jędrzej Wielecki
Obsada
x
Andrzej Jakubczyk
x
Jakub Klimaszewski
x
Bartosz Dziedzic
x
Rafał Kronenberger
x
Judyta Paradzińska
x
Monika Stanek
x
Kacper Sasin
x
Michał Świtała
x
Konrad Wosik
x
Bartosz Woźny
x
Piotr Stanek (gościnnie)
oraz tancerki i tancerze: Jan Sarata Zuza Meyer Jakub Margosiak Filip Szatarski Agnieszka Brzezińska
„Instrukcja dla pań sprzątających: wybrane opowiadania” autorstwa Lucii Berlin