Bezkres przestrzeni, w którym są osadzeni to warsztat przymusowej pracy, gdzie nieustannie dążą do rozwiązania zagadki otaczającej ich materii oraz odzyskania wolności i upragnionego człowieczeństwa. Poddają się wzajemnie nietypowym eksperymentom, zmierzającym do zdobycia pożądanego, lecz w rzeczywistości nieosiągalnego celu, a ich działania mają różny w skutkach wpływ na funkcjonowanie wirtualnego systemu.

Spektakl „Oubliette” inspirowany jest historią penalizacji, więziennictwa, systemów karania i nadzoru, a także kaźni jako performance’u „działającego na ciało”. Spektakl jest opowieścią o zniewoleniu zarówno ciała, jak i umysłu oraz sieci przymusów, wyrzeczeń, zobowiązań i zakazów. To opowieść o bezcelowym i jałowym wysiłku, o niemającym końca i z góry skazanym na niepowodzenie trudzie, ale zarazem o ogromnej nadziei i nieustannej motywacji. Przedstawiony świat ma również wyrażać w sposób wizualny wewnętrzną percepcję i kondycję człowieka samotnego.