Facebook YouTube Instagram LinkedIn
17838

49. OKT | SOLARIS

Fot. Izabela Rogowska

Stanisław Lem

SOLARIS

Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie

Spektakl konkursowy nominowany do konkursu KLASYKA ŻYWA, którego rozstrzygnięcie odbędzie się w trakcie 49. OPOLSKICH KONFRONTACJI TEATRALNYCH

Solarystyczna opowieść Stanisława Lema została przełożona na język monodramu. Kelvin, główny bohater, ucieka przed życiem i relacjami w pracę. Jego największym celem, któremu poświęca wiele lat życia, jest dotarcie na planetę Solaris, której tajemnic dotąd nie odkryli badacze. Izolacja i poczucie wyobcowania jakie towarzyszą jego pobytowi na stacji kosmicznej stają się okazją do uzewnętrznienia się wewnętrznych rozterek głównego bohatera. Jego dotychczasowe postępowanie było próbą wyparcia samobójczej śmierci ukochanej. Dopiero nietypowe zdarzenia, jakie mają miejsce na stacji na Solaris stwarzają mu nieoczekiwanie warunki do spotkania z samym sobą i uwolnienia od traumatycznego zdarzenia. Forma monodramu idealnie pokazuje, jak ważne dla nas osoby i zdarzenia są dosłowną częścią nas samych. Spektakl będzie metafizyczną podróżą bohatera w głąb siebie, szukając odpowiedzi nie tylko w materialnym świecie faktów i zdarzeń z życia bohatera, ale przede wszystkim wchodząc w głąb struktury naszej transcendentalnej natury.

„ NIE WIEM KIM SĄ „ONI”. NIE POTRAFIMY NAWET SIĘ DOMYŚLIĆ. MOGĄ BYĆ NASZYMI SĄSIADAMI. MOGĄ BYĆ DAWNYMI ZNAJOMYMI, KTÓRYCH KIEDYŚ NIECHCĄCY SKRZYWDZILIŚMY, BYŁYMI DZIEWCZYNAMI, CHŁOPAKAMI, MĘŻAMI, RODZINĄ ..."

Fragmenty powieści „Instytut” Jakuba Żulczyka/ (c) Jakub Żulczyk/Syndykat Autorów
– Agencja Literacka i Scenariuszowa oraz wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2016

Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie

Premiera

15 czerwca 2024 r.

Scena

xxx

.

TEATR IM. J. KOCHANOWSKIEGO W OPOLU / 49. OKT

Pokaz

28 czerwca 2025 r.

Scena

Modelatornia

czas

70 minut (bez przerwy)

Wiek widzów

15+

  

Kiedy gramy?

28.06. / sobota

18.00

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„[…] w inscenizacji Zadary Fredro brzmi świeżo i współcześnie. Spektakl wydobywa aspekty, które z różnych powodów wciąż jeszcze umykają uwadze teatru i/lub publiczności. Przez dziesięciolecia fasadowej „ludowej rzeczpospolitej” dzieło Fredry pozostawało co najwyżej komedią ludzkich typów i charakterów, całą resztę treści zamykano w historyczno-rodzajowym lamusie. Zadara pokazuje Zemstę jako historię wielopoziomowego bezprawia, dokonującego się w zgodzie z literą prawa, a czasem i bez, lecz pod nadzorem ludzi formalnie na jego straży stojących”

Małgorzata Piekutowa, Raptularz

„Zemsta w Teatrze Komedia to koncert: celnie rozłożonych rytmów, półcieni, zestawień kontrapunktów muzyki i kwestii, trafiających w samo sedno, niczym nożem do celu. Przedstawienie to majstersztyk aktorstwa zespołowego, a jednocześnie każdej z wyrazistych postaci. Od Papkina – nonszalanckiego i uwodzicielskiego miles gloriosus w strukturze sieci, w koncertmistrzowskim wykonaniu (Maciej Stuhr), przez Cześnika – zdeterminowanego, porywczego szefa klanu (Arkadiusz Brykalski), Podstolinę – przewrotną, wolną od uprzedzeń (Barbara Wysocka), powściągliwego krętacza don Rejenta (Bartosz Porczyk), nowoczesną Klarę (Paulina Szostak), lawirującego Wacława (Filip Lipiecki), Dyndalskiego – uniżonego współpracownika (Mikołaj Woubishet), po podległego Perełkę/Barmana/Ochroniarza (Damian Mirga), Śmigalskiego – kobietę-gońca na posyłki (Monika Cieciora), na trzech „spowolnionych” Mularzach (Robert Ostolski, Paweł Stefaniak, Krzysztof Iwański) kończąc. To także koncert na teatr – jego przestrzeń zagarniętą, uruchomioną i włączoną do akcji wraz z widownią”

Aleksandra Rembowska,  teatralny.pl

„Na scenie króluje Maciej Sthur, jego Papkin to pierwszoplanowa, o ile nie główna rola. Nie przypominam sobie adaptacji, w której ten bohater pełniłby tak istotną rolę, Jego Papkin jest wyrazisty, każdy gest, każde słowo Sthura ma tu swoje uzasadnienie i budzi reakcję widowni. Ten bohater nas uwodzi (lub gra aktora – jak kto woli) […] Tak, prawdę i samą prawdę przeczytać możemy na stronie teatru: jest to klasyka świeżo zażartowana. Brawurowo zażartowana!”

Monika Oleksy, Teatr dla Wszystkich

Festiwale i nagrody

  • Nagroda za reżyserię dla Yulii Maslak podczas XXI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej RZECZYWISTOŚĆ PRZEDSTAWIONA.
  • Spektakl zajął 2. miejsce w głosowaniu publiczności podczas XXI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej RZECZYWISTOŚĆ PRZEDSTAWIONA.
  • Pokaz w ramach XXI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” Zabrze 2022

Twórcy

Reżyseria
Daria Kopiec

Adaptacja
Martyna Lechman

Scenografia
Daria Kopiec

 

Kostiumy
Patrycja Fitzet

 

Muzyka
Aleksandra Gronowska

 

Video
Magdalena Parszewska

 

Choreografia
Helena Ganjalyan

 

Obsada

Beata Niedziela

Mecenasem spektaklu jest Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia.

NEWSLETTER

Zapisz się i otrzymuj najświeższe informacje:

Imię*
Email*
Przejdź do treści