Na podstawie scenariusza filmowego Feliksa Falka

WODZIREJ

Jaka jest dziś cena ambicji? Czym jest sukces i do czego może posunąć się człowiek, który go łaknie? Czy wszędzie tam, gdzie pada kuszące światło reflektorów, musi pojawić się cień? Co mają do powiedzenia ci, którzy zostają w cieniu drugiego planu, gdy my podbijamy kolejne sceny przyjmując oklaski?

Zachowując kostium PRL-owskiej estrady, twórcy i twórczynie spektaklu szukają odpowiedzi na powyższe pytania, podążając śladami kultowego filmu „Wodzirej” Feliksa Falka.

Lutek Danielak jest coraz bardziej zmęczony i sfrustrowany prowadzeniem drobnych imprez w podrzędnych przedsiębiorstwach, balów dla seniorów i przyjęć karnawałowych dla dzieci. Szansą na szybki awans może stać się dla niego bal z okazji otwarcia nowego hotelu Forum na 500-lecia miasta. Stare wygi – Majer, Lasota i Sikora – nie zamierzają jednak zrezygnować z okazji, jaką jest poprowadzenie imprezy o takiej randze.

Fragmenty powieści „Instytut” Jakuba Żulczyka/ (c) Jakub Żulczyk/Syndykat Autorów
– Agencja Literacka i Scenariuszowa oraz wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2016

[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].

Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl

Premiera

8 marca 2025 r.

Scena

Duża Scena

Czas

135 min (bez przerwy)

Wiek widzów

14+

Uwaga! W spektaklu pojawiają się migające światła, dym oraz głośne dźwięki.

Kiedy gramy?

8.03 / sobota

19.00

9.03 / niedziela

18.00

14.03 / piątek

11.00

22.03 / sobota

19.00

12.04 / sobota

17.00

13.04 / niedziela

18.00

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„Burza. Regulamin wyspy” to bardzo ważny głos w dyskusji na temat hierarchii, poświęcenia i podporządkowania w pracy teatralnej, ale też dramatyczna opowieść na tematy uniwersalne, takie jak władza, potrzeba wolności i bunt, a przede wszystkim – przebaczenie.

Piotr Dobrowolski, czaskultury.pl

Tym samym „Burza. Regulamin wyspy” wpisuje się w trwającą od jakiegoś czasu w naszym kraju dyskusję o pracy w zawodzie artystycznym. O tym, jak wyglądała, wygląda i czy tak powinna wyglądać w przyszłości. O tym, na ile może pozwolić sobie reżyser wobec aktorów, członków ekip – artystycznej, technicznej, administracyjnej. O tym, dlaczego pozwalamy sobie na uprzedmiotowienie siebie (nie tylko w teatrze przecież). (…) O tym, na ile praca nas definiuje i czy musi tak być.

Marta Odziomek, dziennikteatralny.pl

Pod względem wizualnym w pamięć zapada szczególnie otwierająca spektakl scena burzy – jest zjawiskowa. Udowadnia, że Minkowska to reżyserka, która potrafi łączyć materie słowa, ruchu, światła i dźwięku w spójną i wizualnie zachwycającą całość.

Paweł Borek, e-teatr.pl