W Polsce w ostatnich latach znacznie pogorszył się stan zdrowia psychicznego młodzieży. Zastosowany w tytule spektaklu średnik jest ogólnoświatowym znakiem walki z depresją. Ma rozdzielać zdanie w momencie, w którym mogłoby się skończyć – dlatego stał się symbolem osób, które były bliskie popełnienia samobójstwa, a jednak tego nie zrobiły.

Co dzieje się w głowie kogoś, kto chce popełnić samobójstwo? Jak wtedy działa mózg, jak reagują neurony? Czy obraz, który wytwarzają, jest prawdziwy, czy przekłamany? Gdzie kończy się projekcja, a zaczyna rzeczywistość? Co zrobić, kiedy to nasz mózg sam zaczyna spiskować przeciwko nam? Kiedy jest moment, żeby postawić średnik?

Problemy, z którymi obecnie zmaga się młodzież mają swoje odzwierciedlenie w czasach, w których powstawał “Kordian”. Czy da się uczłowieczyć figury romantycznych wieszczów, wydobywając na wierzch ukryte informacje z ich korespondencji? Czy możemy odnaleźć w ich postaciach odbicia siebie, swoich pragnień i lęków? Czy jesteśmy w stanie wydobyć ich z wiecznego limbo? I co tak naprawdę opolska młodzież ma do powiedzenia w teatrze?