fot. Piotr Nykowski

AUTENTIK

Myślimy, że rozumiemy zasady, gdy stajemy się dorośli, ale tak naprawdę doświadczamy zawężenia wyobraźni. ~ David Lynch

Każdy z nas jest przekonany, że jest w stanie określić, co jest „autentyczne” i każdy z nas ma poczucie, że chociażby chwilami bywa autentyczny. Wydaje się, że to proste – być sobą, być wiernym sobie. Ale być może to, co uważamy za szczere i autentyczne, jest jedynie wyobrażeniem? Może nasza „autentyczność” to misternie utkany kolaż cudzych idei, wartości, klisz kulturowych? I czy nie jest przewrotne, że powołując się na własną tożsamość, sięgamy po gotowe obrazy – a czasem nawet po własną wyobraźnię, jakby ona również nie była ulepiona z cudzych narracji?

Spektakl powstaje w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.

[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].

Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl

Teatr im. jana kochanowskiego w opolu

Premiera

20 WRZEŚNIA 2025 R.

Scena

MODELATORNIA

Wiek widzów

16+

WROCŁAWSKI TEATR PANTOMIMY im. henryka tomaszewskiego

PREMIERA

3 października 2025 r.

SCENA

Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego (PIEKARNIA Żywa Kultura)

Czas

60 min (bez przerwy)

Spektakl grany jest w języku polskim, słowackim i niemieckim, z napisami.

Uwaga! W spektaklu pojawiają się wulgaryzmy, głośna muzyka, światła stroboskopowe oraz scena intymna.

Kiedy gramy?

8.11 / sobota

18:00

9.11 / niedziela

17:00

„Gęsty i intensywny spektakl, w którym debata o powinnościach nauki łączy się z etycznym dyskursem o prawie do prywatnego szczęścia i przyjemności. Rewersem ludzkich rozważań jest los zamkniętej w klatce, znakomicie zagranej, pary małp, skrzywdzonych, ale i krzywdzących innych. Ale siłą napędową jest pojedynek doświadczonego naukowca i jego młodej asystentki – Bartosz Woźny świetnie pokazuje zblazowanie i chłodny dystans, a Aurora Lipartowska po mistrzowsku broni swojej, będącej pod ogromną presją, postaci.”

Przemek Gulda, guldapoleca

„Na tym tle „Autentik” jawi się jako kolejny krok wykonany przez reżysera, podążającego od pytań o naukę i moralność, poprzez medytację nad śmiercią, ku refleksji nad autentycznością w epoce technologii i symulacji. Rakowski poszerzył tu filozoficzną perspektywę, ale także zakres stosowanych środków, łącząc elementy teatru dramatycznego, ruchu i performansu. Kolejny raz intryguje, zaciekawia i wciąga publiczność w stworzony przez siebie świat.

Piotr Dobrowolski, Czas Kultury

„Autentik” to spektakl, który w założeniu bada istotę ludzkiej „autentyczności”, zadając liczne pytania natury filozoficznej i ideologicznej. […] Poprzez dialog tych postaci, twórcy zadają nam na głos dziesiątki szalenie trudnych, ale często podstawowych pytań, a widownia cały czas nie tylko analizuje zmienne nastawienie i reakcje bohaterów, ale też układa w głowach własne odpowiedzi. Jest to niezwykle intensywne i mocne doświadczenie intelektualne, choć teoretycznie na scenie nie dzieje się zbyt wiele.”

Michał Derkacz, dlastudenta.pl

„Burza. Regulamin wyspy” to bardzo ważny głos w dyskusji na temat hierarchii, poświęcenia i podporządkowania w pracy teatralnej, ale też dramatyczna opowieść na tematy uniwersalne, takie jak władza, potrzeba wolności i bunt, a przede wszystkim – przebaczenie.

Piotr Dobrowolski, czaskultury.pl

Tym samym „Burza. Regulamin wyspy” wpisuje się w trwającą od jakiegoś czasu w naszym kraju dyskusję o pracy w zawodzie artystycznym. O tym, jak wyglądała, wygląda i czy tak powinna wyglądać w przyszłości. O tym, na ile może pozwolić sobie reżyser wobec aktorów, członków ekip – artystycznej, technicznej, administracyjnej. O tym, dlaczego pozwalamy sobie na uprzedmiotowienie siebie (nie tylko w teatrze przecież). (…) O tym, na ile praca nas definiuje i czy musi tak być.

Marta Odziomek, dziennikteatralny.pl

Pod względem wizualnym w pamięć zapada szczególnie otwierająca spektakl scena burzy – jest zjawiskowa. Udowadnia, że Minkowska to reżyserka, która potrafi łączyć materie słowa, ruchu, światła i dźwięku w spójną i wizualnie zachwycającą całość.

Paweł Borek, e-teatr.pl