Lear jest jednym ze szczytowych osiągnięć Szekspira, dramatem-legendą. Jego fabuła bywa przedmiotem rozlicznych interpretacji, nieraz skrajnie od siebie różnych, lecz zgodnych co do jednego: wizja Szekspira to jedno z najgłębszych, a zarazem najbardziej pesymistycznych studiów ludzkiej natury. Aby porwać się na ten tekst, reżyser musi dysponować nie tylko umiejętnościami fachowymi i wiedzą o dramacie, ale także ludzkim doświadczeniem, tylko ono bowiem pozwala przeniknąć motywacje i zachowania postaci.
Wyzwanie inscenizacji arcydramatu – wielkie i dla pojedynczego twórcy, i dla obu łączących swe siły zespołów teatralnych – podejmuje Anna Augustynowicz, reżyserka utytułowana, i doświadczona, dla której dramaturgia Szekspira jest obok nowych, współczesnych tekstów, najważniejszym materiałem do pracy scenicznej.
Minimalizm używanych środków scenicznych, powściągliwość w ukazywaniu reżyserskiego ego, a przy tym perfekcja i świadomość sceny oraz wyczulenie na kwestię komunikatywności spektaklu powodują, że w jej spektaklach wyraźniej niż gdzie indziej dochodzą do głosu intencje autora.
„Niewielu aktorów odważyło się wcielić w tę postać, która ma format postaci Michała Anioła” – pisał G. T. di Lampedusa. W głównej roli – którą kreowali artyści najwyższej miary (w Polsce m.in. Gustaw Holoubek, Jerzy Trela, Andrzej Seweryn, Daniel Olbrychski, Zbigniew Zapasiewicz) – wystąpi Mirosław Zbrojewicz. Resztę obsady wypełnią kobiety, co jest zarówno przewrotnym odwróceniem tradycji elżbietańskiej, jak i grą ze stereotypami „męskiej”, patriarchalnej kultury, której Król Lear jest niewątpliwym ucieleśnieniem, a której rozpad dziś obserwujemy.
„Szekspir odkrywa autorytarny mechanizm sprawowania władzy, który dziś nazywamy populizmem. Miłość do władzy staje się równa miłości do wojny. W tę wojnę wplątana zostaje cała społeczność. Szekspir ostro przedstawia konflikty, które wynikają z przemocy mocno zakorzenionej w kulturze patriarchalnej. Będziemy się zastanawiać, dlaczego dla ludzi wojna bywa piękna”.
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
Festiwale
24. Festiwal Szekspirowski w Gdańsku — online (2020)
25. Festiwal Szekspirowski w Gdańsku (2021)
61. Kaliskie Spotkania Teatralne (2021)
30. Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Bez Granic” (2021)
Twórcy
Reżyseria i adaptacja tekstu
Anna Augustynowicz
Scenografia
Marek Braun
Kostiumy
Tomasz Armada
Muzyka
Jacek Wierzchowski
Reżyseria światła
Krzysztof Sendke
Wizaualizacja
Wojciech Kapela
Przekład
Stanisław Barańczak
Asystent reżysera
Jan Kamiński
Asystent kostiumografa
Martyna Konieczny
Muzyka
Jacek Wierzchowski
Przekład Stanisław Barańczak
Asystent reżysera Jan Kamiński
Asystent kostiumografa Martyna Konieczny
Inspicjentka (TJK) Urszula Kraska
Inspicjent (Teatr Modrzejewskiej w Legnicy) Mariusz Sikorski
Inspicjent (Teatr Modrzejewskiej w Legnicy) Mariusz Sikorski