


fot. Michał Grocholski
William Shakespear
POSKROMIENIE ZŁOŚNICY
nazywasz się kasia
po prostu kasia
„Poskromienie złośnicy” w reżyserii Ewy Platt to dramat daleki od triumfu ujarzmionej kobiety czy farsy na konwenanse społeczne. Szekspirowski tekst zostaje tutaj przefiltrowany przez współczesne doświadczenie przemocy, która nie potrzebuje siły fizycznej, by przejąć władzę nad człowiekiem i zajmować wygodne miejsce w naszej codzienności. To opowieść o życiu w mechanizmach opresji, które nie działają głośno – lecz skutecznie.
Katarzyna, opuściwszy dom rodzinny, trafia do mieszkania Petrukia – mężczyzny, który z czasem odbiera jej autonomię, odcina od świata i wyniszcza mechanizmami manipulacji, ekonomicznego podporządkowania i szantażu emocjonalnego.
Spektakl nie rekonstruuje klasycznej komedii Szekspira, lecz wykorzystuje jej strukturę, by opowiedzieć o przemocy domowej w jej niesłyszalnym i zignorowanym przez świat zewnętrzny wymiarze – usprawiedliwionym, śmiejącym się i przemilczanym. „Poskromienie złośnicy” to opowieść o krzywdzie, która nie znajduje odbiorcy, o miłości, która staje się narzędziem deptania i o świecie, który uczy, jak nie słyszeć.
Spektakl powstał w naszym teatrze w formule „work in progres” w ramach Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku.
[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].
Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl
Premiera
25 PAŹDZIERNIKA 2025 R.
Scena
BUNKIER
Wiek widzów
16+
WROCŁAWSKI TEATR PANTOMIMY
im. henryka tomaszewskiego
Czas
60 min (bez przerwy)
Spektakl grany jest w języku polskim, słowackim i niemieckim, z napisami.
Uwaga! W spektaklu pojawiają się migające światła, dym oraz głośne dźwięki.
Kiedy gramy?
28.11 / piątek
19.00
30.11 / niedziela
17.00
6.12 / sobota
19.00
7.12 / niedziela
18.00
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„Burza. Regulamin wyspy” to bardzo ważny głos w dyskusji na temat hierarchii, poświęcenia i podporządkowania w pracy teatralnej, ale też dramatyczna opowieść na tematy uniwersalne, takie jak władza, potrzeba wolności i bunt, a przede wszystkim – przebaczenie.
Piotr Dobrowolski, czaskultury.pl
Tym samym „Burza. Regulamin wyspy” wpisuje się w trwającą od jakiegoś czasu w naszym kraju dyskusję o pracy w zawodzie artystycznym. O tym, jak wyglądała, wygląda i czy tak powinna wyglądać w przyszłości. O tym, na ile może pozwolić sobie reżyser wobec aktorów, członków ekip – artystycznej, technicznej, administracyjnej. O tym, dlaczego pozwalamy sobie na uprzedmiotowienie siebie (nie tylko w teatrze przecież). (…) O tym, na ile praca nas definiuje i czy musi tak być.
Marta Odziomek, dziennikteatralny.pl
Pod względem wizualnym w pamięć zapada szczególnie otwierająca spektakl scena burzy – jest zjawiskowa. Udowadnia, że Minkowska to reżyserka, która potrafi łączyć materie słowa, ruchu, światła i dźwięku w spójną i wizualnie zachwycającą całość.
Paweł Borek, e-teatr.pl
FESTIWALE I NAGRODY
29. Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski
• NOWY YORICK
„Reżyseria, sztuka aktorska i scenografia tworzą obiecującą ramę (…), pozwalając zobaczyć historię Katarzyny i Petruchia jako współczesny obraz przemocy domowej.”
• Nagroda Dziennikarzy
„Za nieoczekiwane odczytanie kluczowych sekwencji komedii Szekspira jako obrazu współczesnej przemocy – przejmująco i bez demagogii.”
TWÓrCY

Koncept i reżyseria
Ewa Platt

Scenografia, reżyseria świateł
Anna Rogóż

Ścieżka dźwiękowa
Kamil Białaszek

Scenografia
Piotr Michalski

Reżyseria światła
Oksana Pawełko

Choreografia
Katarzyna Sikora

Kostiumy
Lila Dziedzic
Inspicjentka
Urszula Kraska

Reżyseria świateł
Klaudyna Schubert

Materiał video
Edgar de Poray

Reżyseria
Radosław Stępień

Scenografia i dramaturgia
Konrad Hetel

Kostiumy
Łukasz Mleczak
Operatorka kamery
Emilia Cięciwa
Asystent operatora kamery
Laurence M. Trottier
Tłumaczenie scenariusza
Olga Aleksandra Stawińska
Tłumaczenie na próbach
Juliusz Pielichowski
Inspicjentka (Opole)
Urszula Kraska
Inspicjentka (Trnawa)
Barbora Hadraba
obsada
x
Maciej Czerklański (gościnnie)
Spektakl powstaje w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.
KONKURSY
Spektakl „Sztuka kochania” został przyjęty do IX Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka żywa”.

Kliknij aby włączyć tryb pełnoekranowy