Facebook YouTube Instagram LinkedIn
18740

POSKROMIENIE ZŁOŚNICY

fot. Michał Grocholski 

William Shakespear

POSKROMIENIE ZŁOŚNICY

nazywasz się kasia
po prostu kasia

„Poskromienie złośnicy” w reżyserii Ewy Platt to dramat daleki od triumfu ujarzmionej kobiety czy farsy na konwenanse społeczne. Szekspirowski tekst zostaje tutaj przefiltrowany przez współczesne doświadczenie przemocy, która nie potrzebuje siły fizycznej, by przejąć władzę nad człowiekiem i zajmować wygodne miejsce w naszej codzienności. To opowieść o życiu w mechanizmach opresji, które nie działają głośno – lecz skutecznie.
Katarzyna, opuściwszy dom rodzinny, trafia do mieszkania Petrukia – mężczyzny, który z czasem odbiera jej autonomię, odcina od świata i wyniszcza mechanizmami manipulacji, ekonomicznego podporządkowania i szantażu emocjonalnego.
Spektakl nie rekonstruuje klasycznej komedii Szekspira, lecz wykorzystuje jej strukturę, by opowiedzieć o przemocy domowej w jej niesłyszalnym i zignorowanym przez świat zewnętrzny wymiarze – usprawiedliwionym, śmiejącym się i przemilczanym. „Poskromienie złośnicy” to opowieść o krzywdzie, która nie znajduje odbiorcy, o miłości, która staje się narzędziem deptania i o świecie, który uczy, jak nie słyszeć.

Spektakl powstał w naszym teatrze w formule „work in progres” w ramach Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku.

[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].

Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl

Premiera

25 PAŹDZIERNIKA 2025 R.

Scena

BUNKIER

Wiek widzów

16+

WROCŁAWSKI TEATR PANTOMIMY
im. henryka tomaszewskiego

Czas

60 min (bez przerwy)

Spektakl grany jest w języku polskim, słowackim i niemieckim, z napisami.

Uwaga! W spektaklu pojawiają się migające światła, dym oraz głośne dźwięki.

Kiedy gramy?

28.11 / piątek

19.00

30.11 / niedziela

17.00

6.12 / sobota

19.00

7.12 / niedziela

18.00

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„Burza. Regulamin wyspy” to bardzo ważny głos w dyskusji na temat hierarchii, poświęcenia i podporządkowania w pracy teatralnej, ale też dramatyczna opowieść na tematy uniwersalne, takie jak władza, potrzeba wolności i bunt, a przede wszystkim – przebaczenie.

Piotr Dobrowolski, czaskultury.pl

Tym samym „Burza. Regulamin wyspy” wpisuje się w trwającą od jakiegoś czasu w naszym kraju dyskusję o pracy w zawodzie artystycznym. O tym, jak wyglądała, wygląda i czy tak powinna wyglądać w przyszłości. O tym, na ile może pozwolić sobie reżyser wobec aktorów, członków ekip – artystycznej, technicznej, administracyjnej. O tym, dlaczego pozwalamy sobie na uprzedmiotowienie siebie (nie tylko w teatrze przecież). (…) O tym, na ile praca nas definiuje i czy musi tak być.

 

Marta Odziomek, dziennikteatralny.pl

Pod względem wizualnym w pamięć zapada szczególnie otwierająca spektakl scena burzy – jest zjawiskowa. Udowadnia, że Minkowska to reżyserka, która potrafi łączyć materie słowa, ruchu, światła i dźwięku w spójną i wizualnie zachwycającą całość.

Paweł Borek, e-teatr.pl

FESTIWALE I NAGRODY

29. Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski 

• NOWY YORICK
„Reżyseria, sztuka aktorska i scenografia tworzą obiecującą ramę (…), pozwalając zobaczyć historię Katarzyny i Petruchia jako współczesny obraz przemocy domowej.”

• Nagroda Dziennikarzy
„Za nieoczekiwane odczytanie kluczowych sekwencji komedii Szekspira jako obrazu współczesnej przemocy – przejmująco i bez demagogii.”

TWÓrCY

Ewa Platt

Koncept i reżyseria

Ewa Platt

czarne #profilowe

Scenografia, reżyseria świateł

Anna Rogóż

554065738_3135001123342894_69078565328068141_n (1)

Ścieżka dźwiękowa

Kamil Białaszek

piotr Michalski

Scenografia

Piotr Michalski

Screenshot

Reżyseria światła

Oksana Pawełko

Katarzyna Sikora

Choreografia

Katarzyna Sikora

Lila Dziedzic

Kostiumy

Lila Dziedzic

Inspicjentka

Urszula Kraska

Reżyseria świateł

Klaudyna Schubert

Screenshot 2022-08-10 at 11.44.13

Materiał video

Edgar de Poray

Reżyseria

Radosław Stępień

Scenografia i dramaturgia

Konrad Hetel

Kostiumy

Łukasz Mleczak

Operatorka kamery
Emilia Cięciwa

Asystent operatora kamery
Laurence M. Trottier

Tłumaczenie scenariusza
Olga Aleksandra Stawińska

Tłumaczenie na próbach
Juliusz Pielichowski

Inspicjentka (Opole)
Urszula Kraska

Inspicjentka (Trnawa)
Barbora Hadraba

obsada

x

Maciej Czerklański (gościnnie)

   

The partner of the performance is MAZDA Grupa Wróbel

Spektakl powstaje w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.

KONKURSY

Spektakl „Sztuka kochania” został przyjęty do IX Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka żywa”.

Kliknij    aby włączyć tryb pełnoekranowy

NEWSLETTER

Zapisz się i otrzymuj najświeższe informacje:

Imię*
Email*

Wyrażam zgodę na przesyłanie treści marketingowych. Sprawdź naszą politykę prywatności.

Przejdź do treści