OPIS SPEKTAKLU
Troje performerów wykorzystuje widowiskowe konstrukcje z czarnej tkaniny jako tworzywo hipnotycznej i nawiązującej do rzeźby kinetycznej choreografii, inspirowanej ikonicznym Tańcem serpentyn Loïe Fuller z 1891 roku.
W pracy BOMBYX MORI Ola Maciejewska nie powiela choreografii Fuller, lecz wydobywa jej krytyczny potencjał. Amerykańska pionierka była jedną z pierwszych, która nie traktowała ciała, jako głównego źródła ruchu, lecz mówiła o ruchu spoza ciała, ruchu będącym wynikiem interakcji między ciałem a przedmiotem. Plastyczne formy choreografii Oli Maciejewskiej uwidaczniają tę interakcję, będąc jednocześnie nowym spojrzeniem na koncepcję metamorfozy.
Widz jest prowadzony do przezwyciężenia binarnych podziałów, opartych na opozycjach takich jak: ciało/przedmiot, fizyczne/niefizyczne, ludzkie/nieludzkie, racjonalne/nieracjonalne.
Jedwabnik – bombyx mori – który egzystuje na krawędzi binarności, pojawia się tutaj jako wizualna refleksja nad hybrydyczną naturą rzeczy.
BOMBYX MORI to rozszerzenie solowego projektu „Loïe Fuller:Research”, będącego debiutem choreograficznym Oli Maciejewskiej. Spektakl zagrany był od dnia premiery ponad sto razy w Europie i Stanach Zjednoczonych.
Podziękowania dla Thomasa Laigle za pomoc w opracowaniu aranżacji dźwięku i światła.
Wsparcie: Fundacja Hermès w ramach programu „New Settings”.
Koprodukcja: Ménagerie de Verre – Paris (FR), Productiehuis Rotterdam (NL), Veem House for Performance (NL), Centre National de la Danse (FR), Centre chorégraphique national de Caen en Normandie w ramach “Program Artiste associé”.
Przy życzliwym wsparciu: Vivarium Studio, Nanterre-Amandiers – Centre National Dramatique.
Podziękowania dla: ICK Amsterdam, Judith Schoneveld, Nienke Scholts.
Projekt Opolska Scena Tańca dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz budżetu Województwa Opolskiego.
