


fot. Michał Grocholski
William Shakespeare
POSKROMIENIE ZŁOŚNICY
nazywasz się kasia
po prostu kasia
„Poskromienie złośnicy” w reżyserii Ewy Platt to dramat daleki od triumfu ujarzmionej kobiety czy farsy na konwenanse społeczne. Szekspirowski tekst zostaje tutaj przefiltrowany przez współczesne doświadczenie przemocy, która nie potrzebuje siły fizycznej, by przejąć władzę nad człowiekiem i zajmować wygodne miejsce w naszej codzienności. To opowieść o życiu w mechanizmach opresji, które nie działają głośno – lecz skutecznie.
Katarzyna, opuściwszy dom rodzinny, trafia do mieszkania Petrukia – mężczyzny, który z czasem odbiera jej autonomię, odcina od świata i wyniszcza mechanizmami manipulacji, ekonomicznego podporządkowania i szantażu emocjonalnego.
Spektakl nie rekonstruuje klasycznej komedii Szekspira, lecz wykorzystuje jej strukturę, by opowiedzieć o przemocy domowej w jej niesłyszalnym i zignorowanym przez świat zewnętrzny wymiarze – usprawiedliwionym, śmiejącym się i przemilczanym. „Poskromienie złośnicy” to opowieść o krzywdzie, która nie znajduje odbiorcy, o miłości, która staje się narzędziem deptania i o świecie, który uczy, jak nie słyszeć.
Spektakl powstał w naszym teatrze w formule „work in progres” w ramach Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku.
[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].
Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl
Premiera
25 PAŹDZIERNIKA 2025 R.
Scena
BUNKIER
Wiek widzów
16+
WROCŁAWSKI TEATR PANTOMIMY
im. henryka tomaszewskiego
Czas
60 min (bez przerwy)
Spektakl grany jest w języku polskim, słowackim i niemieckim, z napisami.
Uwaga! W spektaklu pojawiają się migające światła, dym oraz głośne dźwięki.
Kiedy gramy?
28.11 / piątek
19.00
30.11 / niedziela
17.00
6.12 / sobota
19.00
7.12 / niedziela
18.00
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.
Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl
„Poskromienie złośnicy przestaje być komedią, a staje się opowieścią o tym, jak relacje budowane na fascynacji mogą przekształcić się w układ sił. Platt przygląda się tej dynamice z bliska, odrzucając teatralny ornament na rzecz cichego, codziennego języka opresji.”
Wiesław Kowalski, Teatr dla wszystkich
„Z kolei nagrodzona za „Poskromienie złośnicy” Nowym Yorickiem – czyli wyróżnieniem dla młodych twórców – Ewa Platt przenosi dramat Szekspira ze świata renesansowych włoskich patrycjuszy w Padwie w realia Polski powiatowej. Petruchio jest chłopakiem z małego miasteczka, cwaniakiem w podkoszulku, nalewającym wybrance kolejne szoty wódki, stosującym wobec niej przemoc psychiczną i ekonomiczną. Większość akcji rozgrywa się w starym samochodzie mężczyzny – pojeździe, który owszem stoi na scenie, ale raczej nie wjechałby do strefy czystego transportu.”
Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza
„To mądrze przeczytany tekst tej znanej i popularnej komedii Szekspira. Reżyserka znalazła inspirację w owej opowieści o krnąbrnej Kasi, którą powoli „oswaja” i przyzwyczaja do potulnego życia rodzinnego Petruchio, tyle że Kasia w tej wersji wcale nie jest krnąbrna. Wręcz przeciwnie, to przestraszona i zahukana dziewczyna, którą sadystycznie zniewala dbający rzekomo o jej dobrostan Petruchio. To mobbing i psychiczna tortura w najokrutniejszym wydaniu, podszyte pozorną dbałością o dobro partnerki. Reżyserka okroiła tekst Szekspira, ale nie uroniła najważniejszych treści.”
Alina Kiertys, AICT Polska
FESTIWALE I NAGRODY
29. Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski
• NOWY YORICK
„Reżyseria, sztuka aktorska i scenografia tworzą obiecującą ramę (…), pozwalając zobaczyć historię Katarzyny i Petruchia jako współczesny obraz przemocy domowej.”
• Nagroda Dziennikarzy
„Za nieoczekiwane odczytanie kluczowych sekwencji komedii Szekspira jako obrazu współczesnej przemocy – przejmująco i bez demagogii.”
TWÓrCY

Koncept i reżyseria
Ewa Platt

Scenografia, reżyseria świateł
Anna Rogóż

Ścieżka dźwiękowa
Kamil Białaszek

Scenografia
Piotr Michalski

Reżyseria światła
Oksana Pawełko

Choreografia
Katarzyna Sikora

Kostiumy
Lila Dziedzic
Inspicjentka
Urszula Kraska

Reżyseria świateł
Klaudyna Schubert

Materiał video
Edgar de Poray

Reżyseria
Radosław Stępień

Scenografia i dramaturgia
Konrad Hetel

Kostiumy
Łukasz Mleczak
Operatorka kamery
Emilia Cięciwa
Asystent operatora kamery
Laurence M. Trottier
Tłumaczenie scenariusza
Olga Aleksandra Stawińska
Tłumaczenie na próbach
Juliusz Pielichowski
Inspicjentka (Opole)
Urszula Kraska
Inspicjentka (Trnawa)
Barbora Hadraba
obsada
x
Maciej Czerklański (gościnnie)
Spektakl powstaje w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.
KONKURSY
Spektakl „Sztuka kochania” został przyjęty do IX Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka żywa”.

Kliknij aby włączyć tryb pełnoekranowy