Facebook YouTube Instagram LinkedIn
11656

DANSE MACABRE

Renata Piotrowska-Auffret

DANSE MACABRE

Kiedy w 1353 roku epidemia dżumy zwana „Czarną Śmiercią” wygasała w Europie, mieszkańcy Starego Kontynentu stanęli w obliczu niewyobrażalnych strat. Prawie czterdzieści procent
ówczesnego społeczeństwa zniknęło, a międzyludzkie relacje zostały naznaczone nieufnością i podejrzeniami. Z pomocą przyszedł taniec. Ludzie tańczyli na ulicach przez wiele dni, aż do upadłego. W ten sposób budowali na nowo relacje między sobą, ale przede wszystkim wyrażali swoje lęki związane ze śmiercią. Taniec do wyczerpania był doświadczeniem ekstatycznym, podczas którego indywidualne ciała podążały za energią grupy, a życie i śmierć – witalność i ekstremalne zmęczenie, były bliżej niż kiedykolwiek. Wspólnotowy charakter tańca pozwalał na przywrócenie współczucia, wzajemnego zaufania, a także ponownego poczucia ciała własnego i tego należącego do Innego.

W 2020 roku nieporównywalnie mniejsza pandemia zatrzymała cały Świat, który zdawał się samemu sobie niepowstrzymany. Kolejne fale zachorowań, kolejne lockdown’y i strach przed nieznanym wpłynęły na międzyludzkie relacje, rozbijając przyzwyczajenia każdego z nas, izolując nas od siebie.

Po raz pierwszy od wielu lat otrzymaliśmy wspólny mianownik zrównujący odmienne dotychczas życiowe doświadczenia, cofający nas niestety o kilkanaście lat w zakresie zaufania społecznego i cielesnego do drugiego człowieka. Nasza relacja ze śmiercią również zaczęła się diametralnie zmieniać. Pandemia stała się tylko początkiem tej zmiany. Potem kolejno były i są takie wydarzenia jak wojna w Ukrainie czy katastrofalne w skutkach trzęsienie ziemi w Turcji i Syrii.

W swojej opolskiej pracy choreograficznej Renata Piotrowska-Auffret bada ruchowy i społeczny wymiar Danse Macabre, skupiając uwagę na potencjale wspólnotowym i cielesnym nieprzerwanego, oczyszczającego tańca. Tańca, czyli transowego wiru do pulsującej jak krew w żyłach muzyki techno. Tańca, który koi lęki oraz daje możliwość odkrywania radości, dystansu i grupowej siły. Nie chodzi tu bowiem o przywołanie dawnego rytuału, ale o stworzenie nowego, który „tu i teraz” pozwoli twórcom oraz widzom na ponowne odkrycie własnego witalnego ciała. Na odrzucenie strachu wobec Innego, na odwagę w spotkaniu z nieznanym, na szukanie dystansu wobec trudnych wydarzeń, na radość z bycia razem, a przede wszystkim na identyfikację doświadczenia bliskości śmierci jako wspólnego wszystkim. Poczucie wspólnotowości dodaje otuchy. Dopóki żyjemy. Dopóki czujemy. Dopóki tańczymy.

„HISTORIA CIAŁA JEST HISTORIĄ LUDZKOŚCI, NIE MA BOWIEM TAKIEJ PRAKTYKI KULTUROWEJ, KTÓRA W PIERWSZEJ KOLEJNOŚCI NIE BYŁABY STOSOWANA WOBEC CIAŁA”

– SILVIA FEDERICI, „POCHWAŁA TAŃCZĄCEGO CIAŁA”.

Premiera

18 czerwca 2021 r.

Scena

Modelatornia

Czas

75 MIN (BEZ PRZERWY)

Wiek widzów

+16

Uwaga! W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe i głośna muzyka. Pojawiają się także sceny nagości.

Kiedy gramy?

06.12. / ŚRODA

12.00

06.12. / ŚRODA

19.00

09.09. / poniedziałek

19.00

„Zwycięstwem tego choreograficznego spektaklu jest (…) pojawiająca się chęć dołączenia do intensywnego, wspólnego tańca”.

Marcelina Obarska, culture.pl

„[…] muzyka jest tak rytmiczna i regularna, a układy choreograficzne są tak widowiskowe i przykuwające uwagę, że momentami nie tak łatwo zapanować nad własnym ciałem”.

Kamil Bujny, Teatr dla wszystkich

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

Festiwale i nagrody

Spektakl bierze udział w 28. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Twórcy

Choreografia, reżyseria, teksty

Renata Piotrowska-Auffret

Scenografia i kostiumy

Zuzanna Srebrna

Reżyseria świateł i konsultacje dramaturgiczne

Joanna Leśnierowska

Muzyka

Marcin Janus

Wideo

Simon Auffret

Kompozycje wokalne

Anna Szwajgier

Kurator projektu

Michał Rogulski

Asystentka

Aleksandra Osowicz

Reżyseria świateł i konsultacje dramaturgiczne

Joanna Leśnierowska

Muzyka

Marcin Janus

Asystentka
Aleksandra Osowicz

Kurator projektu
Michał Rogulski

Inspicjentka
Urszula Kraska

Fotograf
Edgar de Poray

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Reżyseria
Jędrzej Wielecki

Obsada

Magdalena Fejdasz (gościnnie) / Aneta Jankowska (gościnnie)

Katarzyna Osipuk (gościnnie)

Aleksandra Osowicz (gościnnie) / Magda Wolnicka (gościnnie)

Spektakl powstał w ramach programu Triennale na Modelatorni

Skip to content