W 1999 roku magazyn New Scientist dowodził, że tekst pisany może zostać zrozumiany nawet jeśli przestawimy litery wewnątrz słowa, o ile pierwsza i ostatnia litera pozostaną na swoich miejscach. Ten mały słowotwórczy przekręt, widoczny w ROHTKO na poziomie tytułu, wyznacza jednak szerszy horyzont trudnych związków realności z fejkiem. Bo czy sfałszowany obraz może wywoływać prawdziwe emocje? Albo czy możliwe jest, by oryginalny obraz powodował jedynie fejkowe wzruszenia? Co decyduje o wartości sztuki? Czy dobra sztuka może być tania? Co to jest dobra sztuka? Co to jest sztuka? I po co jest?

Alternatywnych odpowiedzi można szukać w chińskiej koncepcji shanzhai, o której pisał teoretyk kultury Byung Chul Han, a która neguje arbitralny podział na kopię i oryginał. W świecie sztuki i w świecie w ogóle. Odpowiedzi można szukać w chińskiej koncepcji shanzhai, o której pisał teoretyk kultury Byung Chul Han, a która neguje arbitralny podział na kopię i oryginał. W świecie sztuki i w świecie w ogóle. Podział zakładający, że oryginał to pierwotne rezyduum prawdy, wartości i wyjątkowości, a kopia to byt bezwartościowy, symulakrum, podróbka. Chińska myśl prowadzi w innym kierunku – bliskim temu, o który paradoksalnie zahacza myśl Rothko – malarza, który nie namalował obrazu sprzedanego za 8,5 mln dolarów.