THE COMING SPRING

This new adaptation of The Coming Spring (Przedwiośnie) by Stefan Żeromski offers no easy truths or obvious answers. It is Coming Spring seen through the eyes of a veteran—dark, unsettling, and painfully relevant. It is a journey into the wounded psyche of young Cezary Baryka, a man whose coming of age took place during revolution and war—a time marked by great hope, but also by death and moral collapse.

Haunted by the trauma of war, Cezary never truly leaves the trenches.

Are the people he meets along the way real, or are they just projections of a fractured mind? His view of the world, of others, of the future—everything is filtered through the lens of PTSD and his inability to find his place in a new, “rebuilding” Poland.

Fragmenty powieści „Instytut” Jakuba Żulczyka/ (c) Jakub Żulczyk/Syndykat Autorów
– Agencja Literacka i Scenariuszowa oraz wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2016

[...] Minkowska z wyczuciem komponuje emocjonalną amplitudę spektaklu, w której jest miejsce na gorycz, śmiech, ale też wzruszenie, które pojawia się w najmniej oczywistych sytuacjach [...].

Magdalena Piekarska, festiwalszekspirowski.pl

Premiere

13th June 2025

Stage

The Large Stage

Wiek widzów

16+

Czas

110 mins (no interval)

Spektakl grany jest w języku polskim, słowackim i niemieckim, z napisami.

Uwaga! W spektaklu pojawiają się migające światła, dym oraz głośne dźwięki.

Upcoming events

22.06 / sunday

19.00

„(…) potrafi rozśmieszyć, a nieraz też skłonić do refleksji. Działa jak dobrze skrojone kino gatunkowe, z rozwiązaniami z którymi teatr, moim zdaniem, mógłby częściej eksperymentować”.

Henryk Mazurkiewicz, teatralny.pl

„Burza. Regulamin wyspy” to bardzo ważny głos w dyskusji na temat hierarchii, poświęcenia i podporządkowania w pracy teatralnej, ale też dramatyczna opowieść na tematy uniwersalne, takie jak władza, potrzeba wolności i bunt, a przede wszystkim – przebaczenie.

Piotr Dobrowolski, czaskultury.pl

Tym samym “Burza. Regulamin wyspy” wpisuje się w trwającą od jakiegoś czasu w naszym kraju dyskusję o pracy w zawodzie artystycznym. O tym, jak wyglądała, wygląda i czy tak powinna wyglądać w przyszłości. O tym, na ile może pozwolić sobie reżyser wobec aktorów, członków ekip – artystycznej, technicznej, administracyjnej. O tym, dlaczego pozwalamy sobie na uprzedmiotowienie siebie (nie tylko w teatrze przecież). (…) O tym, na ile praca nas definiuje i czy musi tak być.

Marta Odziomek, dziennikteatralny.pl

Pod względem wizualnym w pamięć zapada szczególnie otwierająca spektakl scena burzy – jest zjawiskowa. Udowadnia, że Minkowska to reżyserka, która potrafi łączyć materie słowa, ruchu, światła i dźwięku w spójną i wizualnie zachwycającą całość.

Paweł Borek, e-teatr.pl