Większość moich prac trudno zatytułować. Dość długo są jak nowo narodzone dzieci – jeszcze nie wiadomo kim będą jak troche podrosną. Na to potrzeba czasu spędzonego wśród ludzi, w tym wypadku – z widownią. W naszym procesie pracowaliśmy wokół tematu ciała i figury matki a także zjawiska objawienia, olśnienia, zauważenia.
Próbowaliśmy znosić tradycyjną opozycje między widzeniem świętego czy idealnego a realnego.

Mechanizm pracy którą pokazujemy opiera się na sytuacji prostego odzwierciedlenia, które w dzieciństwie przeżywamy z matkami. Dzięki reakcji matki na nas dowiadujemy się co robimy i czujemy, a nawet o tym, że w ogóle istniejemy.